Voljen, poštovan i nikad neprežaljen: Patrijarh Pavle preminuo je na današnji dan, a uspomene na njega ne blede

Patrijarh je, prema sopstvenoj želji izraženoj u testamentu, sahranjen u manastiru Rakovica

Živeo je onako kako je propovedao, časno i pošteno, pun plemenitosti, dobrote i ljubavi kojom je zračio. Iako je od njegove fizičke smrti prošlo 14 godina, značaj svega što je govorio i kako je živeo nije ništa manji.

Patrijarh srpski Pavle, rođen pod imenom Gojko Stojčević, bio je 44. vrhovni poglavar Srpske pravoslavne crkve od 1990, a preminuo je na današnji dan 2009. godine. Puno ime i titula glasili su Njegova svetost arhiepiskop pećki, mitropolit beogradsko-karlovački i patrijarh srpski Pavle.

Rano je ostao bez roditelja. Posle završene niže gimnazije u Tuzli završio je šestorazrednu bogosloviju u Sarajevu. U Beograd je došao 1936. godine, gde je upisao Bogoslovski fakultet. Zamonašen je u manastiru Blagoveštenju 1948. godine, kada je i dobio ime Pavle, prema apostolu Pavlu. Za episkopa raško-prizrenskog izabran je 1957. godine.

Gradio je nove crkve, obnavljao stare i porušene, posvećivao i monašio nove sveštenike i monahe. Često je putovao, obilazio i služio u svim mestima svoje eparhije.

Kao episkop raško-prizrenski svedočio je u Ujedinjenim nacijama, pred mnogobrojnim državnicima, o stradanju srpskog naroda na Kosovu i Metohiji. Pisao je izveštaje Svetom sinodu o teškom položaju Srba i pravoslavne crkve na Kosovu i Metohiji. I sam je bio fizički napadnut od Albanaca nekoliko puta.

Po eparhiji se uglavnom kretao peške, od Peći do manastira Pećke patrijaršije, od Prištine do manastira Gračanice, a gde nije moglo peške, išao je autobusom.

Za patrijarha Srpske pravoslavne crkve izabran je 1. decembra 1990. godine, i to za života prethodnog patrijarha Germana zbog njegove dugotrajne teške bolesti, a na predlog lekarskog Konzilijuma Vojnomedicinske akademije. U tron pećkih patrijarha ustoličen je 22. maja 1994. godine u manastiru Pećka patrijaršija.

Liturgiju je služio svako jutro u Patrijaršiji i pričešćivao se, a svako veče je bio na večernjoj službi u Sabornoj crkvi. Uvek je sobom nosio Sveto pismo i molitvenik. I po Beogradu je uglavnom išao pešice ili gradskim prevozom. Živeo je asketskim životom, sam je šio i krpio odelo i cipele, a obavljao je i neke majstorske poslove u Patrijaršiji. Zbog svog skromnog načina života, bio je izuzetno poštovan među vernim narodom SPC.

Veoma iscrpljen i sa jakom upalom pluća primljen je na lečenje na Vojnomedicinsku akademiju u Beogradu 13. novembra 2007. godine. Na oporavku i lečenju proveo je dve godine, sve do svoje smrti. Patrijarh srpski Pavle preminuo je u nedelju 15. novembra 2009. godine oko 10.45. Povodom njegove smrti bila je proglašena trodnevna žalost u Srbiji. Tri dana, sve do sahrane 19. novembra, njegovo telo bilo je izloženo u Sabornoj crkvi, gde su kolone vernika dolazile da mu odaju počast. Red se od Saborne crkve prostirao duž Ulice kralja Petra, Knez Mihailove do palate „Albanija“.

Prema sopstvenoj želji izraženoj u testamentu, sahranjen je u manastiru Rakovica. Gotovo od njegove smrti do danas vernici ističu da bi ga trebalo proglasiti za svetitelja. Prema pravilima za kanonizaciju, potrebno je da neko iz SPC da takav predlog Saboru, da prođu minimum tri godine od smrti, da osoba koja se kanonizuje bude prihvaćena u narodu i da nema negativnih konotacija u vezi s tom osobom, da se prikupe dokumenta o njegovoj svetosti, kao i da se na njegovim moštima dešavaju isceljenja.

Patrijarh srpski Pavle bio je dobitnik brojnih odlikovanja i nagrada, a povodom 100 godina od njegovog rođenja u Srbiji je bila objavljena poštanska marka sa njegovim likom. Gimnazija u Rakovici ponela je njegovo ime, a 2018. godine podignut mu je spomenik u Tašmajdanskom parku i dve godine kasnije na Palama. Nekoliko ulica širom Srbije ponelo je njegovo ime.

Reporter/Amppress/24/7